Za każdym razem, gdy jechałem do Poznania z Wrześni, to moja głowa kierowała się w tamtym kierunku. Powiedziałem sobie, że pewnego dnia tu przyjdę z moją kamerą 6x9 i wykonam kilka zdjęć.
Doskonale wiedziałem jak będą wyglądać te zdjęcia i po co chcę je zrobić. Chociaż to już trzy lata od nawałnicy, jaka przeszła nad Wielkopolską, to nadal to miejsce o tym mówi, przypomina i samo w sobie wygląda jak cmentarzysko drzew. Po sierpniowych wydarzeniach z 2017 roku mam wiele zdjęć, ale tylko z Wrześni. Nie miałem też później żadnego parcia, czy pomysłu na krajobrazy, które się wtedy zmieniły, ale ten w Podstolicach mówił do mnie zawsze.
Gdy wreszcie się udało, poczułem i zadowolenie i ulgę, bo ważne to dla mnie było, by nasycić swoją wrażliwość, by udokumentować to miejsce, które jak wiele innych będzie bardzo długo się odradzało i poczuć znowu to, czego od dawna już nie czułem.
Tak powstało 8 dla mnie ważnych zdjęć, z czego dwa wybrałem - te najbardziej pokochałem.
Od jakiegoś czasu wręcz topię się w swoich archiwach. Ilość negatywów i slajdów, które nigdy nie zostały choćby zdigitalizowane i opublikowane na mojej stronie, mnie powaliła. Nazbierało się tego dość sporo.
Przeglądam, skanuję i jakby odkrywam na nowo te fotografie, o których nie tyle, co zapomniałem, a zaniedbałem przez inne sprawy ich istnienie.
Są to nie tylko pojedyncze fotografie wykonywane na ulicy i w różnych innych miejscach i nie tylko ludziom, kiedy miałem aparat przy sobie, ale przede wszystkim wiele skończonych projektów jak dwuczęściowy projekt - "Życie wewnętrzne - sen i przebudzenie", "Niewytłumaczalne- szkice światłem", "NICobecność", "Gdzieś tam tęskni i czeka za mną NIC", "Z dziennika przechodnia", "Września dokumentalnie - 2017, 2018", "Ludzie majowi 2016, 2017, 2018 niepublikowane", "Kontrlustra", "Ślady natury", "Ślady natury - dzieciństwo", "Września - szerzej", "Nad Nilem", "Blok 2017,2018"...I wiele innych, które czekają i może wreszcie się doczekają...
Sporo jest, będzie nad tym wszystkim pracy, oby starczyło...
I już nie wiem, który raz sięgam do "szuflady" i nie wiem, który już raz, odkrywam wszystko na nowo, chociaż słowo - odkrywam, w duży cudzysłów, nie wiem?
Wiem jedno, szkoda tego niedokończonego projektu, sprzęt nawalił, projekt został przerwany, aparat nienaprawiony i lata uciekły. Część zdjęć z tego projektu była publikowana na mojej stronie: http://www.okiemczasu.pl/albums/projekt-sto/
Nie które zdjęcia nie były nigdy publikowane, jak te poniżej, a na nich Piotr (2015 rok), Jacek (2016 rok), Daria (2014 rok)
